Tuje to najpopularniejsze w Polsce iglaki. Pasują do wielu typów ogrodów i są bardzo dekoracyjne. Dzięki temu, że nie zrzucają igieł na zimę, można z nich tworzyć gęste i dobrze chroniące ogród żywopłoty. Ich soczyście zielony kolor rozświetla zimowa szarość i wprowadza pozytywny nastrój. Żywotniki zachodnie nie są roślinami kłopotliwymi. Wymagają jednak odpowiedniej pielęgnacji i właściwie dobranego stanowiska wzrostu. Cała gama odmian umożliwia tworzenie różnorodnych kompozycji przestrzennych i kolorystycznych. Sceptycy mówią, że żywotniki zachodnie są roślinami oklepanymi i rosną wszędzie. Fakt, są bardzo często sadzone, ale na ową popularność zapracowały sobie bezproblemowością i pięknym wyglądem. Nie bójmy się sadzić tui. Każdy ogród jest niepowtarzalny i na pewno nie straci swojej wyjątkowości, gdy znajdą się w nim żywotniki. Jak stworzyć żywopłot z tui?

Charakterystyka tui- żywotnika zachodniego

Dorasta do 30 m wysokości. Młode rośliny mają stożkowy pokrój. Wraz z wiekiem korona pozostawiona sama sobie staje się coraz szersza i traci swój regularny kształt. Jednak cała gama odmian umożliwia dobranie egzemplarzy dopasowanych do potrzeb konkretnego nasadzenia. Znaleźć można formy karłowate, kuliste lub silnie strzeliste, które lepiej i dłużej utrzymują formę stożka. Żywotniki zachodnie rosną szybko i w krótkim czasie stworzą wysoką, zieloną ścianę. Mają spłaszczone gałązki, na których osadzone są łuskowate igły. Zimą, przy silnych mrozach mają one tendencję do zmiany barwy. Stają się wtedy bardziej brązowe. Gdy nadejdzie ocieplenie, z powrotem wracają do swojego pierwotnego zielonego koloru. Igły tui po roztarciu wydzielają przyjemny żywiczny zapach. Opisywane iglaki wytwarzają niewielkie szyszki, których ilość jest uzależniona od odmiany oraz warunków wzrostu. Kora żywotnika zachodniego ma barwę czerwonobrązową i tendencję do łuszczenia się. Dzięki temu starsze egzemplarze nabierają egzotycznego wyglądu.

Żywopłot z tui- uprawa

Tuje preferują stanowiska słoneczne lub półcieniste. Dużych ilości słońca potrzebują w szczególności odmiany o żółtej i złocistej barwie igieł, gdy mają go za mało stają się blade i rosną mało intensywnie. Żywotniki zachodnie nie są wybredne jeśli chodzi o typ gleby na jakiej rosną. Jednak najlepsza będzie ta o dużej żyzności i umiarkowanej wilgotności. Opisywany iglak wytwarza płytki system korzeniowy, dlatego w okresach niedoboru opadów wymaga podlewania. Tuje rosną dość intensywnie. W związku z tym należy je odpowiednio często nawozić. Optymalne będą 2-3 dawki w ciągu sezonu wegetacyjnego. Można stosować nawozy mineralne lub organiczne. Żywotniki zachodnie są roślinami zimozielonymi. Ta cecha sprawia , że w okresie spoczynku trzeba poświęci im więcej uwagi niż roślinom gubiącym liście. Późną jesienią oraz w czasie zimowych odwilży należy je podlewać, aby nie dopuścić do wystąpienia zjawiska suszy fizjologicznej. Bardzo pomocne będzie również ściółkowanie gleby. Sprawia ono, że ziemia płycej przemarza oraz zatrzymuje więcej wody. Poprawia to bilans wodny w żywotniku, chroniąc go przed wyschnięciem. Dbajmy w ten sposób o wszystkie rośliny zimozielone i miejmy świadomość , że mimo iż zimą ich wzrost ulega zahamowaniu, to nie ustaje utrata wody przez liście(igły).

Zastosowanie żywotnika zachodniego

Z żywotnika zachodniego można tworzyć formowane oraz nieformowane żywopłoty. Szczególnie przydatne są tutaj odmiany o stożkowym pokroju. Już po kilku latach uprawy uzyskamy gęstą, zieloną ścianę, o bardzo estetycznym wyglądzie. Bedzie ona chronić nasz ogród przed wiatrem, zanieczyszczeniami oraz wścibskimi sąsiadami.
Ogrom odmian tui sprawia, że można z niej tworzyć różnorodne kompozycje w obrębie gatunku. Często spotyka się żywotniki o złotym ulistnieniu sadzone naprzemiennie z tymi o zielonych igłach. Dobrym pomysłem będzie również zestawienie odmian stożkowych z kulistymi. Jednak ogród, w którym rosną same tuje będzie monotonny. Dodajmy więc na rabaty cisy, tawuły, sosny i ostrokrzewy oraz kilka gatunków kwitnących bylin, aby przełamać żywotnikową monotonie
Opisywane iglaki mogą być z powodzeniem uprawiane w pojemnikach. Stworzą piękne kompozycje ze zwisającymi pędami pnączy oraz innymi płożącymi iglakami.

Sadzimy żywopłot z tui

Termin w jakim będziemy sadzić żywopłot jest uzależniony od typu sadzonek jakie uda nam się kupić. Te, które rosną w pojemnikach możemy sadzić od marca do października natomiast kopane z gruntu wyłącznie wczesną wiosna lub jesienią.
Żywopłot z żywotnika zachodniego musi rosnąć w miejscu słonecznym lub półcienistym. Nie planujcie dla niego stanowisk cienistych- tylko zmarnujecie sadzonki. Na samym początku musimy zająć się przygotowaniem gleby. Pas, w którym ma przebiegać żywopłot oczyszczamy z darni, przekopujemy i usuwamy zanieczyszczenia. Rozciągamy sznurek, aby równo posadzić rośliny. Następnie wykopujemy dołki. Powinny one być rozmieszczone co 60-80 cm., a odstęp od ogrodzenia lub innego elementu architektonicznego w ogrodzie musi wynosić minimum 50 cm. Jeśli dysponujemy kompostem, to warto jego niewielką ilość wsypać na dno dołka i delikatnie wymieszać z ziemią. Dostarczy on młodym tujom wszystkich niezbędnych składników potrzebnych do rozpoczęcia intensywnego wzrostu. Następnie sadzonki umieszczamy w dołkach i przysypujemy korzenie. Podłoże mocno ubijamy. Cała bryła korzeniowa musi znaleźć się się pod jego powierzchnią, a roślina powinna powinna być na takiej samej głębokości, na jakiej rosła w szkółce.

Ściółkowanie

Ściółkowanie jest bardzo ważnym zabiegiem przy uprawie iglaków. Ogranicza ono parowanie z gleby zmniejszając tym samym nasze wydatki na podlewanie, hamuje rozwój chwastów oraz chroni przed chorobami.Dla żywotnika zachodniego najlepszym materiałem ściółkującym będzie przekompostowana kora sosnowa.

Podlewanie

Żywopłot z tui tuż po posadzeniu jest bardzo wrażliwy na niedobór wody. Nie jest jeszcze dobrze ukorzeniony na nowym miejscu i każde przesuszenie może być dla niego bardzo groźne. Młode sadzonki trzeba regularnie podlewać. Dobrym rozwiązaniem będzie rozwinięcie linii kroplującej. Starsze egzemplarze w okresach posuchy również wymagają dostarczania wody. W przeciwnym razie ich wzrost ulegnie spowolnieniu, a igły zaczną brązowieć. Tuje należy podlewać także zimą, w szczególności te rosnące w pojemnikach.

Cięcie żywopłotu z tui

Regularne cięcie żywotnika zachodniego należy rozpocząć dopiero, gdy przekroczy 1,5 m wysokości. Wcześniej można jedynie usuwać chore i uszkodzone gałęzie. Tuje przycinamy dwa razy w sezonie- w marcu i lipcu. Wiosną skracamy wierzchołki o 10-20 cm oraz pędy boczne o połowę zeszłorocznych przyrostów. W lipcu wyrównujemy kształt żywopłotu i przycinamy 2-3 cm młodych pędów. Zawsze starajmy się formować nasze naturalne ogrodzenie w kształt trapezu. Zapewni to równomierne nasłonecznienie i zapobiegnie łysieniu dolnych partii.